اختیار خرید یا Call Option این حق را به شما می‌دهد که در مدت زمان معینی یک اوراق بهادار اساسی را با قیمت تعیین شده خریداری کنید. به قیمتی که پرداخت می‌کنید قیمت اعمال یا Strike Price می‌گویند. در این معاملات، تاریخ پایان اعمال اختیار خرید هم تاریخ انقضا نامیده می‌شود.
اختیار خرید می‌تواند به سبک آمریکایی یا اروپایی باشد. با گزینه‌های سبک آمریکایی می‌توانید دارایی اصلی را در هر زمان تا تاریخ انقضا خریداری کنید. اما گزینه‌های سبک اروپایی فقط به شما امکان می‌دهد دارایی را در تاریخ انقضا خریداری کنید.

اختیار فروش یا Put Option نقطه مقابل اختیار خرید است. در این معامله به جای داشتن حق خرید اوراق بهادار، یک حق فروش به شما تعقلق می‌گیرید که بتوانید آن را با قیمت اعمال تعیین شده بفروشید.
قراردادهای اختیار فروش نیز تاریخ انقضا دارند. همان قواعد سبک (یعنی آمریکایی یا اروپایی) برای زمانی که می‌توانید آنها را اعمال کنید، در این قراردادها هم اعمال می‌شود.

در یک تعریف کلی می‌توان گفت که با توجه به مکانیزم اخذ وجه تضمین (مفهوم وجه تضمین در ادامه توضیح داده خواهد شد) در ابتدای ورود به قرارداد اختیار معامله که تنها درصدی از ارزش معامله را شامل می‌شود، می‌توانید بدون داشتن مبلغی به اندازه کل ارزش دارایی پایه، آن را معامله کنید و از بازدهی آن بهره‌مند شوید.

قراردادهای اختیار معامله این امکان را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند تا با پرداخت درصدی از قیمت سهم، جریان معامله خود را تثبیت کرده و در زمان باقیمانده تا سررسید، تصمیم مناسب را اتخاذ کنند.

چه قیمت‌ها افزایش یابند و چه کاهش، با تحلیل و پیش‌بینی صحیح می‌توان در این بازار کسب درآمد کرد. در واقع برخلاف معاملات سهام که تنها از افزایش قیمت آن می‌توان سود کسب کرد، در اختیار معامله اگر پیش‌بینی کاهش قیمت یک دارایی را در آینده دارید، می‌توانید با فروش اختیار‌ خرید و یا خرید اختیار‌ فروش، از سود آن بهره‌مند شوید. همچنین در بازارهای صعودی می‌توانید توسط موقعیت‌های خرید اختیار خرید و یا فروش اختیار فروش به سود برسید.
همینطور معامله‌گران این امکان را دارند تا بدون در اختیار داشتن سهم پايه، از نوسانات قيمت آن منتفع شوند.

قیمت اختیار معامله یا پرمیوم، مبلغی است که خریدار اختیار‌ معامله‌ به فروشنده اختیار معامله می‌پردازد.

دارایی پایه، همان دارایی موضوع قرارداد است که خریدار اختیار معامله، اختیار خرید یا فروش آن را می‌خرد.

قیمت اعمال قیمتی است که در زمان عقد قرارداد مشخص می‌شود. خرید یا فروش دارایی در آینده بر مبنای قیمت اعمال انجام می‌شود.

سررسید یا تاریخ انقضا، تاریخ ذکر شده در قرارداد است که اعمال اختیار در آن تاریخ (نوع اروپایی) یا قبل از آن (نوع آمریکایی) امکان‌پذیر است.

دارنده این موقعیت حق دارد مقدار مشخصی از دارایی مبنا را به قیمت مشخص در تاریخ سررسید که در مشخصات قرارداد ذکر شده، خرید نماید. دارنده این موقعیت از افزایش قیمت‌ها تا تاریخ سررسید سود خواهد برد. یعنی زمانی که خریدار پیش بینی می کند قیمت دارایی پایه نسبت به قیمت اعمال در تاریخ سررسید بیشتر باشد وارد موقعیت خرید در اختیار خرید می‌شود. در این صورت خریدار دارایی‌ای را که در بازار نقدی با قیمت بالاتر معامله می‌شود در قیمت اعمال که کمتر از قیمت بازار نقدی است می‌خرد و می‌تواند آن را با قیمت نقد به فروش برساند. مسلما هرچه فاصله قیمتی دارایی پایه از قیمت اعمال بیشتر شود سود خریدار اختیار خرید نیز بیشتر خواهد بود. اما در صورتیکه قیمت در بازار رشد نداشته باشد یا ریزش کند خریدار call option هیچ اجباری در خرید سهم یا دارایی نخواهد داشت و تنها به اندازه مبلغ premium ضرر خواهد کرد.

فروشنده این اختیار متعهد است تعداد معینی از دارایی پایه در تاریخ سررسید و به قیمت مشخص را به خریدار بفروشد. در واقع موقعیت فروش در اختیار خرید طرف مقابل خریدار اختیار خرید است. دارندگان این موقعیت از کاهش قیمت ها سود خواهند برد. آن ها پیش بینی می کنند که قیمت سهام تا سررسید روند نزولی داشته و یا به قیمت اعمال برسد. یعنی قیمت دارایی در زمان سررسید به گونه ای باشد که احتمال رود خریدار اختیار خرید از اعمال اختیار خود صرف نظر کند. در این صورت سود آن به میزان فروش قرارداد اختیار معامله در تاریخ معامله اختیار می باشد که همان premium است.

خریدار این قرارداد حق دارد که تعداد مشخصی از دارایی را به قیمت مشخص در تاریخ سررسید به فروشنده اختیار، بفروشد. در این حالت خریدار پیش بینی می‌کند که قیمت دارایی پایه سیر نزولی دارد و در صورتی سود خواهد برد که به درستی پیش بینی کند و قیمت دارایی پایه درتاریخ سررسید کمتر از قیمت اعمال باشد. در این شرایط خریدار می‌تواند دارایی را در بازار نقد به قیمت پایینتر بخرد و در قیمت اعمال که بیشتر از قیمت نقد است بفروشد. در اختیار فروش (put option) نیز مانند اختیار خرید (call option) هر چه اختلاف قیمت دارایی پایه در بازار نقدی نسبت به قیمت اعمال بیشتر شود سود خریدار افزایش خواهد یافت. تفاوت در آن است که در اختیار فروش هرچه قیمت نقدی کمتر از قیمت اعمال باشد، خریدار سود خواهد کرد.

دارنده آن تعهد میکند که تعداد مشخصی از دارایی را در تاریخ سررسید و به مبلغ معین از خریدار این اختیار ، بخرد. سود دارنده این موقعیت زمانی است که پیش بینی نماید قیمت ها در تاریخ سررسید به حدی بالا رود و یا با قیمت اعمال مساوی شود که خریدار این موقعیت از اعمال اختیار خود صرف نظر نماید. در این صورت سود آن به میزان فروش قرارداد اختیار معامله در تاریخ معامله اختیار می باشد که همان premium اختیار است.